MROCZNE STRONY

* NA DZIKIM WSCHODZIE *   Był taki czas, gdy lektury ograniczałem tylko do kryminałów. W pewnym momencie jednak, kiedy zaczynałem kolejną powieść, o kolejnym "dzielnym" komisarzu, z kolejnego dużego miasta, doszedłem do wniosku, że właściwie te historie niewiele się od siebie różnią. Od tamtej pory zacząłem bardziej selektywnie wybierać przedstawicieli gatunku, a kryminały stricte policyjne właściwie zredukowałem, do kilku ulubionych Autorów. Szybko się okazało, że taki zabieg okazał się zbawienny dla mojej czytelniczej strawność, a dzięki temu zyskałem przestrzeń na inne gatunki. Niemniej kryminał nadal jest bliski mojemu sercu i uważnie śledzę wszystkie (no dobra, prawie wszystkie) nowości.

* NIKOŚ BEZ LUKRU - BATYR OBALA TRÓJMIEJSKĄ LEGENDĘ *   Nie jest żadną tajemnicą, że opowieści o mafii dobrze się sprzedają. Swego czasu był boom na wspomnienia ex-gangsterów takich jak "Masa", "Grek" (a właściwie "Cygan"), czy "Szlachet". A jeszcze zanim to było modne i Wydawnictwa zaczęły tę modę wykorzystywać, swoje książki wypuścili "Dziad" i "Słowik". "Autobiografie" byłych gangusów mają jedną podstawową wadę: nie są do końca szczere. Przestępcy dzięki takim publikacjom próbują się wybielić, a jednocześnie pokazać publiczności, jakie to miał jeden z drugim fajne życie. O tym, że to "fajne życie" odbyło się kosztem życia i zdrowia innych, już tak chętnie nie wspominają. Tego typu publikacje trudno więc nazwać literaturą faktu, bo i z faktami nie muszą mieć wiele wspólnego. Najczęściej jest to zlepek prawd, półprawd i kompletnych bzdur. Pod tym względem Spowiedź Nikosia zza grobu Tadeusza Batyra znaczą

* ŚWIAT ZE STALI *   Szykujcie się na kolejną niesamowitą przygodę doktora Goodwina i jego nowego teamu. Po tym jak nasz naukowiec opuścił podziemną krainę i bezpowrotnie stracił kontakt ze swoim przyjacielem Larrym, zdecydował się wyjechać do Chin, by w Transhimalajach badać unikatową florę i spróbować zapomnieć o wydarzeniach opisanych w Księżycowej Studni . Abraham Merritt, już na dzień dobry, funduje Czytelnikowi całkowitą zmianę otoczenia, co niejako daje zapowiedź tego, że Stalowe Monstrum nie będzie odcinało kuponów od sukcesu pierwszego tomu, że mamy do czynienia z zupełnie nową opowieścią. I faktycznie, Autor nawet specjalnie nie nawiązuje do wspomnianej Księżycowej Studni , tak więc nawet jeśli nie czytaliście pierwszego tomu - choć do lektury gorąco Was zachęcam - zrozumienie drugiego nie będzie stanowiło problemu.

* GŁĘBIA WYOBRAŹNI *   Nigdy nie kryłem się z tym, że mam słabość do zbiorów opowiadań. Zabijcie mnie, ale nie mam pojęcia z czego to wynika. Gdzie szukać genezy tej słabości? Kiedy i od czego to się zaczęło? Fajnie byłoby znać odpowiedzi na te pytania, ale z drugiej strony czy to aż tak istotne? Skłamałbym jednak, gdybym stwierdził, że od napisania własnego zbioru opowiadań. Nie, to zdecydowanie zaczęło się wcześniej. Zostawmy więc te rozważania w spokoju, wystarczy Wam wiedzieć, że mam słabość do krótkich form i co jakiś czas muszę tej słabości dać upust. Pod koniec grudnia 2021 roku miałem okazję zapoznać się z Księgami Krwi I-III Cliva Barkera, a jeszcze wcześniej ze znakomitym debiutem Szymona Majcherowicza Otwieram oczy . Teraz, ledwie rok się rozpoczął, a w ręce wpadł mi kolejny tomik krótkich form z gatunku grozy, który śmiało mogę zaliczyć do klasyki horroru.

* KLASYKA W NAJLEPSZYM WYDANIU *   Jednym z czytelniczych postanowień noworocznych, jakie postawiłem przed sobą na 2022 rok, było: czytać więcej klasyki. Co właściwie kryje się pod słowem "klasyka"? Odpowiedzi są różne, bo to kwestia indywidualna. Dla nastolatków, klasyką jest już Stephen King i jego tytuły z lat '90. Tak, znam taki przypadek, ale dla tej osoby ja - urodziny w '87 r. - również jestem klasykiem, czy raczej starym dziadem, a zatem uznajmy może, że to nie najlepszy przykład. Jeśli zapytalibyście, jak ja interpretuję klasykę, to odpowiedziałbym Wam, że według mnie, to dzieła, które mają co najmniej pół wieku na kartkach. Tym razem jednak sięgniemy po naprawdę starą powieść, liczącą sobie ponad sto lat i wznowioną w Polsce, dzięki Wydawnictwu IX , które oprócz wydawania książek młodych twórców polskiej fantastyki i horroru, daje również drugie życie klasycznym dziełom literatury światowej. Dzięki temu, młode pokolenia czytelników, takie jak ja 😜 (nie su

* ROZMYDLONA OPERA KOSMICZNA *   | 🏅 recenzja wyróżniona przez Redakcję portalu NaKanapie.pl   Jako czytelnik lubię czasem eksperymentować. Z gatunkami otrzaskałem się już jakiś czas temu i teraz jestem jak ćpun z wieloletnim stażem na zakupach u dilera - po prostu wiem czego chcę. Nadal jednak szukam nowych, ciekawych Autorów, zarówno tych, którzy mają już jakiś dorobek, jak i debiutantów. Wielu pewnie napisałoby, że z tymi drugimi bywa różnie, że debiut jest jak cholerne pudełko czekoladek Foresta Gumpa, albo Kinder Niespodzianka... No masz, zacząłem pisać o słodyczach i mnie wzięło. Poczekajcie chwilę, tylko skoczę po kawałek czekolady... Dobra, słodko w gębie, możemy jechać dalej... A zatem, wielu czytelników uważa debiutantów za grupę podwyższonego ryzyka, ale ja niemal tyle samo razy naciąłem się na pisarzy doświadczonych, jak i raczkujących po literackim świecie. Do dziś nie leży mi twórczość m.in.: Katarzyny Bondy, Maxa Czornyja, Wojciecha Chmielarza czy Anety Jadowskiej, p

* WAMPIR Z PRZEDMIEŚCIA *   Opowieści o wampirach są pewnie tak stare jak literatura grozy. Wśród tych najsłynniejszych wymienić można Draculę Brama Stokera, Miasteczko Salem Stephena Kinga czy Wywiad z wampirem Anne Rice. Osobiście nie przepadam za historiami o krwiopijcach, bo lwia część to kalkomanie wcześniejszych dzieł, a i też nie widzę nic przerażającego w tych osobliwych stworach. Po powieści o wampirach sięgam więc sporadycznie i tylko wtedy, gdy spełniają określony warunek - mianowicie zostały napisane przez Autora, którego lubię, i którego twórczość cenię. Czasem nawet jestem mile zaskoczony, ot jak chociażby w przypadku NOS4A2 Joe Hilla. Syn legendarnego króla horroru stworzył coś naprawdę wyjątkowego i świetnie napisanego. Ze wspomnianym wcześniej Miasteczkiem Salem , też mam raczej same dobre wspomnienia, ale King to przede wszystkim świetny opowiadacz historii, więc nie ma co się dziwić. Po powieść Poradnik zabójców wampirów klubu książki z południa też sięgnąłem ze

* BAGNO JOANNY CHYŁKI *   | 🏅 recenzja wyróżniona przez Redakcję portalu NaKanapie.pl   Po ponad półtorarocznej przerwie, zdecydowałem się wrócić do jednej z moich ulubionych serii książkowych i nadrobić zaległe tomy. Z Chyłką i Zordonem, a jednocześnie z twórczością Remigiusza Mroza, zetknąłem się po raz pierwszy w okolicach 2016 roku. Pamiętam, że przeczytałem opis pierwszego tomu - Kasacji - i od razu zamówiłem całą serię. Wówczas były to trzy, albo cztery tytuły - już dokładnie nie pamiętam - w każdym razie, ten spontaniczny i jakże ryzykowny zakup, na szczęście nie okazał się strzałem w stopę - czy może raczej w portfel? - a najpoczytniejszy pisarz w kraju zyskał kolejnego czytelnika. Wspomniana wcześniej Kasacja rozpoczęła cykl, jakiego w Polsce jeszcze nie było. Powieści prawnicze, na pierwszy rzut oka, wydają się mało pociągające, ale to tylko pozory. Ten gatunek od lat doskonale funkcjonuje w Stanach, a i w Polsce - choć w wydaniu głównie telewizyjnym - miał się swego cz