MROCZNE STRONY

PRZEPIS NA ROZCZAROWANIE Może zacznę od tego, że miałem spore oczekiwania względem " Silosu" . Jakiś rok temu widziałem serial, który naprawdę mi się podobał, i teraz, przed drugim sezonem, postanowiłem odświeżyć sobie tę historię. Pomyślałem jednak, że najpierw wypada ją poznać w pierwowzorze, kupiłem więc powieść i… popełniłem ten błąd, że postanowiłem ją przeczytać. Już od pierwszych rozdziałów rzucił mi się w oczy bardzo toporny styl Howeya, ale myślę sobie: może będzie lepiej, może się rozkręci. Taaa… rozkręci.

miniserial na podstawie powieści SZLAK UMRZYKA LARRY'EGO McMURTRY'EGO "Szlak Umrzyka" był pierwszym westernem, jaki przeczytałem. Nigdy nie byłem fanem opowieści z Dzikiego Zachodu, ale że gatunek to tylko gatunek, a dla mnie liczy się przede wszystkim dobra historia, w końcu się skusiłem. A skoro powiedziało się "A", to trzeba pociągnąć dalej ten alfabet. W konsekwencji sięgnąłem ostatnio po ekranizację powieści McMurtry’ego – trzyodcinkowy miniserial "Szlak Trupów" , zrealizowany w 1996 roku dla stacji ABC.

SŁOWIAŃSKA DUSZA I KRWAWE INTRYGI - "STARA BAŚŃ" WCIĄŻ ZACHWYCA Ostatnio rozsmakowałem się w polskiej klasyce. Można powiedzieć, że wreszcie do niej dorosłem. Zdaję sobie sprawę, że trochę to trwało, ale teraz nikt mnie nie przymusza do sięgnięcia po Prusa, Sienkiewicza czy Reymonta, więc siłą rzeczy odpada mój naturalny mechanizm obronny przed narzucaniem mi czegokolwiek. W czasach szkolnych musiałem oszukiwać system, nauczyć się go obchodzić. Z lekturami było najłatwiej, bo wiecie… ekranizacje, opracowania, pomocne koleżanki… Zwłaszcza koleżanki. 😉 Teraz sięgam po te książki, które sam chcę przeczytać, i jedną z nich była ostatnio " Stara baśń" Józefa Ignacego Kraszewskiego.

NIEZŁY THRILLER, ALE TYLKO NIEZŁY Gdy jakieś piętnaście lat temu zaczynałem przygodę z książkowym horrorem i fantastyką, pierwszym twórcą, na jakiego natrafiłem, był właśnie King. Słyszałem, że gość jest najlepszy, że większego debeściaka ziemia nie nosiła i początkowo w to uwierzyłem. Sięgnąłem po kilka pozycji, z których naprawdę jest znany, takich jak "Miasteczko Salem", "Zielona mila" czy "Lśnienie" i dałem się nabrać na to, że facet faktycznie wymiata. Czas i inne nazwiska to zweryfikowały, ale sentyment i pokaźny zbiór jego książek pozostał, a część z nich wciąż ma status "nieprzeczytane". Jedną z nich, jeszcze do niedawna, była powieść "Znalezione nie kradzione".

film na podstawie powieści FORREST GUMP WINSTONA GROOMA Nie będę ukrywał - to jeden z moich ulubionych filmów. "Forrest Gump" to taka opowieść w bardzo amerykańskim stylu - gra na uczuciach, patriotyzmie, jest trochę smutna, trochę wesoła, a jej rozciąga się na kilkadziesiąt lat. Zresztą, tak jak w powieści. No właśnie – o tym, że 'Forrest Gump' powstał na podstawie książki Winstona Grooma, dowiedziałem się dopiero w zeszłym roku, gdy Wydawnictwo Zysk i S-ka wznowiło powieść w nowym wydaniu. Film natomiast widziałem wiele lat temu, ale teraz postanowiłem go sobie przypomnieć. "Forrest Gump" to opowieść - co nie powinno być zaskoczeniem - o Forreście Gumpie. To facet mający zaburzenia intelektualne, a mówiąc bardziej obrazowo: to taki duży dzieciak, ale o gołębim sercu, który siedząc na przystanku autobusowym opowiada przypadkowym ludziom historię swojego życia. Życia bardzo bogatego, burzliwego, pełnego dobrych i złych chwil.

Sześciotomowy cykl o Pani Peregrine, to seria typowo młodzieżowa. Ostatnio sięgnąłem po pierwszy tom czyli "Osobliwy dom Pani Peregrine" i muszę przyznać, że mi się spodobał. Nie jest to może literatura wysokich lotów i można znaleźć tam kilka nieścisłości, ale generalnie dobrze się to czyta. Głównym bohaterem jest nastoletni Jacob, którego ukochany dziadek umiera na jego rękach. Jacob widzi między drzewami potwora i początkowo sądzi, że to właśnie on zamordował staruszka, jednak policja, rodzice i psychiatra szybko mu ten pomysł przeganiają z głowy. Chłopaka jednak cały czas dręczą koszmary i aby się z nimi uporać postanawia wrócić do rodzinnych korzeni. Namawia ojca, aby zabrał go na wyspę Cairnholm u wybrzeża Walii, gdzie dziadek Jacoba spędził dzieciństwo, mieszkając w tamtejszym sierocińcu.

film na podstawie powieści INWAZJA PORYWACZY CIAŁ Jacka Finneya   Wreszcie dobrnąłem do końca. Po ponad roku od przeczytania "Inwazji porywaczy ciał" Jacka Finneya, udało mi się dotrzeć do ostatniej ekranizacji. Muszę przyznać, że była to droga bardzo wyboista i gdybym pokonał ją na rowerze, miałbym teraz solidnie obitą dupę, a tak ucierpiało jedynie moje poczucie estetyki i dobrego smaku. Ale wiecie, co? Warto było, bo najnowsza adaptacja najbardziej znanej książki Finneya, pozytywnie zaskakuje, co po fatalnych dwóch poprzednich ekranizacjach czyli "Porywaczy ciał" z 1993 roku i niewiele lepszej "Inwazji łowców ciał" z 1978 roku, miałem naprawdę niewielkie oczekiwania. I ok, "Inwazja" Olivera Hirschbiegela według scenariusza Davida Kajganicha, mocno odbiega od książkowego oryginału. I ja wiem, że zawsze stawiam to za zarzut. Jednakże... No właśnie, czasami zmiany są na lepsze i to też trzeba wyraźnie zaznaczyć i to oddać. Gdyby Kajgenich ściśle...