📚 SHY | Max Porter 🔻 🆁ᴇᴄᴇɴᴢᴊᴀ
To zdecydowanie najdziwniejsza rzecz, jaką przeczytałem nie tylko w tym roku, ale w ogóle - w całym swoim życiu. To książka, która wymyka się wszelkim schematom i jest tak popieprzona, że nawet nie pokuszę się o wystawienie jej oceny. "Shy" Maxa Portera to powieść eksperymentalna i uczciwość nakazuje o tym wspomnieć. Głównym bohaterem jest chłopak/młody mężczyzna, który daje nogę z jakiegoś ośrodka dla trudnej młodzieży czy coś w ten deseń, a my towarzyszymy mu w tej ucieczce przez kilka następnych godzin. Chciałoby się powiedzieć, że jest narratorem swojej opowieści, ale w "Shy" ciężko mówić o jakiejkolwiek narracji.
Przeprawa przez tę skromnych rozmiarów książkę (całość nie ma nawet 130 stron) jest niczym zjazd gołą dupą ze stoku wyłożonego żyletkami - nie jest to ani przyjemne, ani satysfakcjonujące, ale może właśnie takie miało być, bowiem - mam takie wrażenie - "Shy" to lektura dla fanów wszelkich literackich odchyłów; schizofreniczne tournée po odmętach chorego umysłu. I naprawdę trzeba być albo geniuszem, albo ostro przegiąć z mefedronem, żeby stworzyć coś tak pokręconego.
Na pierwszy rzut oka "Shy" to kompletny chaos i bełkot. I żeby nie było - kolejne rzuty okiem tego absolutnie nie zmieniają. Czytając, nie miałem pojęcia, o czym czytam, bo większość zdań ni cholery nie pasuje do siebie. Budowa postaci? Jakich postaci? Tu nie ma postaci - przynajmniej nie w takim sensie, w jakim występują w normalnej powieści, a "Shy" - jak już ustaliliśmy - nie jest normalną powieścią, tylko zapisami chorego umysłu. Ludzie przewijający się przez ten umysł przemykają jak duchy niknące w ścianach. Porter nie daje nam odetchnąć ani na sekundę i wciąga nas w te otchłanie popierdolenia, jakbyśmy byli Trzaskowskim tańczącym z rekinami na głębokości… No, bardzo dużej głębokości.
Tak, "Shy" to literatura eksperymentalna i sięgając po tę pozycję, trzeba być na to gotowym. Czy polecam? W sumie nie, bo nie widzę sensu takich eksperymentów. Ten cały bełkot i chaos równie dobrze mogą być wymówką dla braku umiejętności przelewania emocji na papier. Czy tak jest w rzeczywistości? Nie mam pojęcia - twórczość Portera była mi dotąd obca. Wydawca pisze, że "Shy" to „opowieść o winie, gniewie, wyobraźni i dorastaniu”, i dobrze, że o tym wspomina, bo sam bym na to nie wpadł.
No więc: jeśli chcecie się psychicznie sponiewierać, albo - dajmy na to - daliście nogę z Tworek i szukacie czegoś swojsko brzmiącego, to spoko, możecie po Portera sięgnąć. W przeciwnym razie… A zresztą, róbcie co chcecie. Ja idę się napić.
Dziękuję za uwagę.
Światła.
Kurtyna.
Koniec.
Komentarze
Prześlij komentarz