MROCZNE STRONY

● NA GRZBIECIE SMOKA KU PRZEZNACZENIU.  WIELKI FINAŁ TRYLOGII MARTY MROZIŃSKIEJ  ● „Smocza Łza” była jedną z najbardziej wyczekiwanych przeze mnie premier tego roku. Sami więc rozumiecie, że oczekiwania były spore. A pomyśleć, że ledwie rok temu Marta Mrozińska debiutowała literacko – i to w jakim stylu! „ Jeleni Sztylet ”, bo o nim mowa, był dla mnie odkryciem. Świeżym powiewem w dusznej sali polskiej fantastyki. Potrzebowaliśmy nowego głosu – i Mrozińska okazała się idealną kandydatką. Udowodniła, że można stworzyć soczystą, słowiańską fantasy z wyrazistą, silną, a przy tym niekarykaturalną kobiecą bohaterką. Że nie tylko Sapkowski potrafi sięgać do mitologii naszych praprzodków. I że kobieca fantastyka może być dojrzała, inteligentna i uniwersalna – niezależnie od płci czy wieku odbiorcy.

    Jeśli chodzi o thrillery, Dennis Lehane należy u mnie do ścisłej czołówki amerykańskich autorów — tuż obok Cobena, Harrisa czy Connelly’ego. Odkryłem go około 2010 roku, kiedy sięgnąłem po "Miasto niepokoju" .  Łatwo jednak zaznaczyć, że twórca "Gdzie jesteś, Amando? " nie jest szczególnie płodny — przynajmniej jeśli chodzi o książki. Dość powiedzieć, że na jego najnowszą powieść, "Ostatnia przysługa" , musieliśmy czekać aż sześć lat.

film na podstawie powieści ZAGINIONA DZIEWCZYNA GILLIAN FLYNN Bardzo często zdarzało mi się jechać po ekranizacjach jak po hmmm... "burych sukach". W sumie dlaczego tak się mówi? To durne powiedzenie, ale niejedna głupota się przyjęła więc... Ale tak, zdarzały się gnioty, ale takie naprawdę mocne gnioty, przypominające swoją konsystencją gówno. I tutaj przykładem niech będzie "Inwazja pożeraczy ciał" z 1993 roku, teoretycznie na podstawie powieści "Inwazja porywaczy ciał" Jacka Finneya. Jest też niewiele lepsza "Twierdza" ze scenografią z kartonu i styropianu na podstawie horroru pod tym samym tytułem, czy działający nasennie netflixowy "1922" oparty na opowiadaniu Stephena Kinga. Czasami jednak trafi się film, który jest doskonałą ekranizacją książki; odpowiednio wyważoną, gdzie twórcy zadbali o właściwe proporcje między dziełem filmowym, które powinno być osobnym bytem, a zachowaniem najważniejszych cech literackiego pierwowzoru. Taki...

Zastanawiałem się dobry tydzień, czy w ogóle pisać Wam cokolwiek o tej książce. I czy w ogóle ją oceniać. Skąd te wątpliwości? Ano stąd, że… nie udało mi się przez nią przebrnąć. Między mną a "Potworami północnoamerykańskich jezior" nie zaiskrzyło już od pierwszego opowiadania, a potem było już tylko gorzej. Z drugiej jednak strony... Wydałem kasę na tą książkę, co nie? No wydałem. I poświęciłem na nią trochę czasu, prawda? No, poświęciłem. A skoro tak to mam prawo coś o niej powiedzieć, wyrazić swoją opinię, choć ta, niestety, nie będzie pozytywna.

● MIĘDZY TOASTEM A TAJEMNICĄ - THRILLER ŚLUBNY JASONA REKULAKA Wreszcie mogę wyjść na balkon i – przy szumie ulicy, krzykach nawołujących się mew, turkocie kosiarek rodem z "Prostej historii" i piskach tramwajów na zakręcie – postukać trochę w klawisze. Lubię pisać na świeżym powietrzu... No dobra, z tym „świeżym” to trochę przesadzam, bo o ile zapach skoszonej trawy jest spoko, o tyle obiadowe wyziewy od sąsiadów – już niekoniecznie. Tak czy inaczej, siedzę i piszę o najnowszej powieści Jasona Rekulaka "Ostatni gość weselny ". Twórca "Niemożliwej fortecy" i " Tajemnych rysunków " ma już w Polsce całkiem spore grono fanów – zaliczam się do nich – i wiecie co? Ten gość znowu Was zaskoczy, bo jego najnowsza historia to coś, czego nie sposób porównać do poprzednich książek.

  ● METAMFETAMINA, HEYDRICH I DÜRER - HISTORIA WEDŁUG BOCHUSA  ● Krzysztof Bochus to autor kojarzony z kryminałami o mocno historycznym zabarwieniu. Choć najlepiej widać to w serii o radcy kryminalnym Abellu (nic dziwnego – to w końcu kryminały retro), to jednak również w dwóch innych cyklach: o dziennikarzu Adamie Bergu oraz o detektywie Smudze echa przeszłości wyraźnie pobrzmiewają. Bochus jest też związany z magazynem "Historia bez tajemnic"  i to od początku działalności czasopisma, czyli od 2021 roku. Książka „Tajemnice XX wieku. Ludzie, sensacje, wydarzenia” to zbiór osiemnastu artykułów publikowanych na łamach " Historii bez tajemnic" w latach 2021–2025.

● ZAPOMNIANE PERŁY MŁODEGO MARTINA - "PIASECZNIKI" WRACAJĄ PO 27 LATACH ● W maju Wydawnictwo Zysk i S-ka przypomniało nam dwa tytuły, które stanowią gratkę dla fanów grozy i fantastyki. Najpierw dostaliśmy nowe wydanie "Czyhającego w progu" Derletha, natchnionego Lovecraftem, a teraz — po 27 latach — poznański wydawca przypomina o "Piasecznikach" , zbiorze dziewięciu opowiadań George’a R.R. Martina. O "Czyhającym" już pisałem, więc teraz pora na ten drugi tytuł. Zbiór został wydany w Polsce po raz pierwszy w 1998 roku. No dobra, tytułowe "Piaseczniki" polski czytelnik mógł przeczytać już w 1986 roku w "Fantastyce" , ale cały zbiór ukazał się dopiero dwanaście lat później. Z kolei oryginał pochodzi z 1981, choć teksty Martin tworzył w latach 1976–1979. Wczesny George R.R. mocno różni się od tego, którego znamy jako budowniczego Westeros. Choć w jego opowiadaniach da się już wyłapać zalążki tego późniejszego Martina — zarówn...

● CZYHAJĄC W CIENIU LOVECRAFTA ● To, że H.P. Lovecraft był gościem od krótkich form literackich, to żadna nowość. Właściwie nie napisał żadnej powieści, choć niektórzy uważają, że takową jest "Przypadek Charlesa Dextera Warda". Według mnie to jednak po prostu długa nowela i tyle. Powieścią – choć krótką – z pewnością jest "Czyhający w progu", z tym że akurat nie napisał jej Lovecraft. To dzieło niemal w stu procentach autorstwa Augusta Derletha – założyciela wydawnictwa Arkham House, pośmiertnego wydawcy opowiadań Howarda Phillipsa, jego przyjaciela i spadkobiercy spuścizny. S.T. Joshi – współczesny biograf twórcy mitologii Cthulhu – uważa, że "Czyhający w progu", o którym dziś sobie pogadamy, jest co najwyżej inspirowany notatkami zmarłego pisarza. Derleth miał napisać tę powieść sam, od początku do końca. Czy tym stwierdzeniem rozczarowałem fanów Lovecrafta? Tak? Cholera, nie bądźcie tacy ortodoksyjni. 😉

● OPOWIEŚĆ O BÓLU, WOJNIE I TOŻSAMOŚCI ● Był rok 1954 i jednym z najważniejszych dzieł wydanych w tym czasie był „Władca much” Williama Goldinga. W tym samym roku ukazał się również inny znaczący „władca”, który dość szybko pokrył się patyną kultowości – J.R.R. Tolkien zaprezentował światu „Władcę pierścieni”, powieść przez wielu uznawaną za arcydzieło fantasy. To było pod koniec lipca, natomiast kilka miesięcy później, bo na początku listopada, Poul Anderson opublikował swoją trzecią w tamtym roku powieść – „Złamany miecz”, którą możecie kojarzyć również pod tytułem „Zaklęty miecz”.

  Z BUKOWCA NA WARSZAWSKĄ SCENĘ: GORZKA DROGA JANKI ORŁOWSKIEJ Kiedy myślę: "Władek Reymont", to do głowy przychodzą mi właściwie dwa tytuły: " Ziemia obiecana " i "Chłopi". Okazuje się jednak, że zaledwie rok przed ukazaniem się książkowej wersji "Ziemi obiecanej" Gebethner i Wolff wypuścili powieściowy debiut zawiadowcy kolei warszawsko-wiedeńskich. "Komediantka", będąca wynikiem teatralnych doświadczeń Reymonta, to opowieść o Jance Orłowskiej, młodej dziewczynie z Bukowca, która – będąc pod "opieką" apodyktycznego ojca – marzy tylko o tym, by wyrwać się z rodzinnego domu.