MROCZNE STRONY

  film na podstawie opowiadania SAMOTNOŚĆ  ze zbioru   SANATORIUM POD KLEPSYDRĄ   Brunona Schulza   Schulz nie jest łatwy w ekranizacji. Jego oniryczność, poetyckość i metaforyzm sprawiają, że przeniesienie tych zakręconych opowieści na ekran jest niezwykle trudne. W większości przypadków trzeba wykazać się naprawdę olbrzymimi pokładami wyobraźni, albo doświadczenia, by całość miała jakikolwiek sens. Z tym zadaniem doskonale poradziły sobie Barbara Nałęcz-Nieniewska i Maria Molenda, realizując w 2017 roku krótkometrażową poetycką grozę zatytułowaną "Wiosna".

●  LEKTURA, PO KTÓREJ CHCE SIĘ WYPŁUKAĆ GĘBĘ   ● Oj, coś pod koniec roku nie mam szczęścia do dobrych książek. Najpierw nieszczęsna „Dziesiąta Aleja” Maria Puzo, a teraz to… Podkusiło mnie, żeby sięgnąć po „Przedwiośnie” . To schyłkowy Żeromski - jego ostatnia powieść, wydana po raz pierwszy w 1924 roku, na rok przed tym, jak jego serce nie wytrzymało na zakręcie i stanęło. Zresztą końcówka jesieni 1925 roku odebrała nam nie tylko Stefana Żeromskiego, ale również innego polskiego pisarza - Władysława Stanisława Reymonta... No dobra, ale ja w sumie nie o przedwojennych łupach kostuchy. W końcu minęło już sto lat, więc ten, kto miał się otrząsnąć z tych zgonów, już to zrobił, a najpewniej dołączył do wyżej wymienionych w zaświatach, więc… nie ma o czym gadać.

film na podstawie powieści MROCZNY ZAKĄTEK Gillian Flynn Gdy jakiś czas temu czytałem "Mroczny zakątek" Gillian Flynn oczywiście wiedziałem, że jest ekranizacja tej powieści, ale jednocześnie zdawałem sobie sprawę z tego, jak ta powieść może być niełatwa w przeniesieniu na ekran. Flynn stworzyła w dużej mierze thriller psychologiczny opierający się na rodzinnej tajemnicy, która po latach i bardzo powoli wychodzi na jaw. Książka nie była wdzięcznym materiałem do obrobienia. To nie powieści Cobena, które są niczym gotowy scenariusz, choć filmowcom i tak udaje się to spieprzyć, a w przypadku "Mrocznego zakątka" potrzeba by było naprawdę doświadczonego scenarzysty i reżysera, którzy byliby w stanie opanować ten trudny tekst źródłowy. W wiecie co? Zrobili dokładnie odwrotnie.

  serial inspirowany powieścią POZWÓL MI WEJŚĆ Johna Ajvide Lindqvista Po niezbyt fortunnym amerykańsko-brytyjskim remaku z 2010 roku, do serialowej wersji "Pozwól mi wejść" podchodziłem jako do czegoś co chciałbym jedynie odhaczyć, co do czego nie mam wielkich oczekiwań. Zastanawiałem się też po cholerę po raz trzeci brać się za tę samą historię. Dzieło Lindqvista było fantastyczne i rozumiem fenomen, ale... Swoje zrobili Szwedzi, zresztą bardzo dobrze, potem na temacie wyłożyli się Amerykanie, co w sumie było do przewidzenia, więc po co zabierali się za to ponownie? Na to pytanie odpowiedziałem sobie bardzo szybko: bo mieli świetny pomysł. Showtime, które ma w portfolio naprawdę jakościowe seriale takie jak "Dexter", "Ray Donovan", "Californication" czy "Shameless", w roku 2020 zrealizowało serial zainspirowany jedną z najlepszych powieści grozy jakie miałem okazję przeczytać. Inspiracja, a nie ekranizacja - tutaj to było kluczem, bow...

film na podstawie powieści POZWÓL MI WEJŚĆ Johna Ajvide Lindqvista Po obejrzeniu szwedzkiej wersji "Pozwól mi wejść" zostałem na fali tego fenomenu i zaliczyć pozostałe dwie ekranizacje dzieła Johna Ajvide Lindqvista. Dwa lata po tym jak Tomasa Alfredsona zrealizował swój film według scenariusza Lindqvista, za temat wzięli się amerykanie z Overture Films i Exclusive Media Group, którzy wyłożyli na tę produkcję dwadzieścia baniek zielonych i najęli Matta Reevesa, aby wyreżyserował i napisał scenariusz. Reeves miał już na koncie kilka filmów, w tym nakręcony dwa lata wcześniej całkiem niezły "Projekt: Monster", jako scenarzysta jednak miał znacznie mniejsze doświadczenie, choć nie był kompletnym żółtodziobem.

  film na podstawie powieści POZWÓL MI WEJŚĆ Johna Ajvide Lindqvista Pewnie słyszeliście, że na początku października na półki polskich księgarń, po 17 latach wróciła kultowa powieść Lindqvista "Wpuść mnie". Nowy wydawca, czyli Zysk i S-ka dał tej książce nie tylko drugie życie, twardą oprawę i rewelacyjną okładkę, ale i nowy tytuł, który z jednej strony odwołuje się do ekranizacji powieści, z drugiej zaś dużo bardziej oddaje relacje między bohaterami. "Pozwól mi wejść" brzmi jak prośba przyjaciela, z kolei "Wpuść mnie" to niemalże rozkaz. Zostawmy jednak semantykę na boku, bo teraz, kiedy jestem już po lekturze książki, postanowiłem sięgnąć po jej ekranizacje. W sumie powstały trzy, na Filmwebie znaleźć można jeszcze czwartą, ale chyba produkcja nie doszła do skutku. W każdym razie dziś przypomniałem sobie tę pierwszą, z 2008 roku zrealizowaną przez Szwedów, według autorskiego scenariusza samego autora.

●  "DZIESIĄTA ALEJA" JEST JAK RZEKA BŁOTA - CIĘŻKO JĄ PRZEJŚĆ   ● To, że Mario Puzo wielkim pisarzem był, nie ulega wątpliwości. A przynajmniej ja ich nie mam. To w końcu gość, który dał światu "Ojca Chrzestnego" i "Sycylijczyka". Jednak zaledwie pięć lat przed stworzeniem arcydzieła jakim - w moim przekonaniu - był kultowy "The Godfather", stworzył coś tak kiepskiego, tak dupiatego, że aż ciężko było mi przełknąć, że oba te teksty wyszły z głowy i spod palców tego samego człowieka.

film na podstawie powieści CZARNA DALIA Jamesa Ellroya No dobra, napiszę trochę o "Czarnej Dalii" póki jeszcze coś z niej w mojej głowie zostało. Bo to jeden z tych filmów, który szybko wietrzeje, niczym tanie piwo zostawione przy łóżku na całą noc. W sumie drogie też by zwietrzało, ale "tanie" brzmiało lepiej i dokładniej oddaje film Briana De Palmy będący ekranizacją powieści Jamesa Ellroya. Właściwie "Czarna Dalia" to schyłek De Palmy. Po niej zrobił jeszcze trzy filmy po czym poszedł na emeryturę, wygrzewać dupsko w słońcu Kalifornii. W sumie chłop na to zapracował, a my będziemy go pamiętać z takich wielkich dzieł jak "Człowiek z blizną", "Nietykalni" czy "Życie Carlita". Ale w 2006 roku nakręcił wyjątkowo średni film. Inna rzecz, że i scenariusz Josha Friedmana, który był wtedy jeszcze żółtodziobem nie był najlepszy. Friedman konwertując powieść Ellroya na język kinowy, nie do końca ogarniał co zostawić, co zmienić, a cz...

  "Bez pożegnania" to historia pełna zagadek. Coben lubuje się w rodzinnych dramatach kryminalnych i właśnie za to lubię jego twórczość. Tutaj dostajemy pełen akcji thriller, w którego intrygę uwikłane są dwie rodziny z sąsiedztwa. Millerowie przed laty stracili córkę, a o jej brutalne morderstwo posądzono starszego syna Kleinów. Po tej zbrodni Ken Klein uciekł i choć wciąż jest poszukiwany przez służby, wielu uważa, że nie żyje. Tymczasem na łożu śmierci matka Kena wyznaje swojemu młodszemu synowi Willowi, że jego brat żyje. Ona, podobnie jak cała rodzina Kleinów, uważają, że Kena ktoś wrobił w tamto morderstwo. Wkrótce po śmierci matki, znika dziewczyna Willa - Sheila, a następnie zostaje znaleziona martwa gdzieś w Nowym Meksyku. Will postanawia dowiedzieć się, co robiła tak daleko od Nowego Jorku i czy ma to jakiś związek z jego ukrywającym się bratem. Tymczasem jego śledztwo wzbudza czujność nie tylko FBI, a także nowojorskiego gangstera, który ściąga do pomocy płatnego m...

film powstał na podstawie opowiadania WIOSNA  ze zbioru   SANATORIUM POD KLEPSYDRĄ   Brunona Schulza   Szukając ekranizacji opowiadań Schulza natrafiłem na film dziwny i piękny zarazem. Ja wiem, że przymiotnik "dziwny" pasuje niemalże do każdego teksu Brunona Schulza i większość z nich jest szalenie trudna do przeniesienia na ekran, ale i tak co jakiś czas ktoś podejmuje się tego wyzwania. Rok 2017 roku był pod tym względem wyjątkowy, bo za prozę Schulza zabrały się aż dwie ekipy filmowe. Skutkiem tego powstały dwie krótkometrażówki - animacja "Samotność" oraz poetycki film grozy "Wiosna". I właśnie tę drugą produkcją ostatnio znalazłem i się zachwyciłem.