MROCZNE STRONY

  serial inspirowany powieścią POZWÓL MI WEJŚĆ Johna Ajvide Lindqvista Po niezbyt fortunnym amerykańsko-brytyjskim remaku z 2010 roku, do serialowej wersji "Pozwól mi wejść" podchodziłem jako do czegoś co chciałbym jedynie odhaczyć, co do czego nie mam wielkich oczekiwań. Zastanawiałem się też po cholerę po raz trzeci brać się za tę samą historię. Dzieło Lindqvista było fantastyczne i rozumiem fenomen, ale... Swoje zrobili Szwedzi, zresztą bardzo dobrze, potem na temacie wyłożyli się Amerykanie, co w sumie było do przewidzenia, więc po co zabierali się za to ponownie? Na to pytanie odpowiedziałem sobie bardzo szybko: bo mieli świetny pomysł. Showtime, które ma w portfolio naprawdę jakościowe seriale takie jak "Dexter", "Ray Donovan", "Californication" czy "Shameless", w roku 2020 zrealizowało serial zainspirowany jedną z najlepszych powieści grozy jakie miałem okazję przeczytać. Inspiracja, a nie ekranizacja - tutaj to było kluczem, bow...

film na podstawie powieści POZWÓL MI WEJŚĆ Johna Ajvide Lindqvista Po obejrzeniu szwedzkiej wersji "Pozwól mi wejść" zostałem na fali tego fenomenu i zaliczyć pozostałe dwie ekranizacje dzieła Johna Ajvide Lindqvista. Dwa lata po tym jak Tomasa Alfredsona zrealizował swój film według scenariusza Lindqvista, za temat wzięli się amerykanie z Overture Films i Exclusive Media Group, którzy wyłożyli na tę produkcję dwadzieścia baniek zielonych i najęli Matta Reevesa, aby wyreżyserował i napisał scenariusz. Reeves miał już na koncie kilka filmów, w tym nakręcony dwa lata wcześniej całkiem niezły "Projekt: Monster", jako scenarzysta jednak miał znacznie mniejsze doświadczenie, choć nie był kompletnym żółtodziobem.

  film na podstawie powieści POZWÓL MI WEJŚĆ Johna Ajvide Lindqvista Pewnie słyszeliście, że na początku października na półki polskich księgarń, po 17 latach wróciła kultowa powieść Lindqvista "Wpuść mnie". Nowy wydawca, czyli Zysk i S-ka dał tej książce nie tylko drugie życie, twardą oprawę i rewelacyjną okładkę, ale i nowy tytuł, który z jednej strony odwołuje się do ekranizacji powieści, z drugiej zaś dużo bardziej oddaje relacje między bohaterami. "Pozwól mi wejść" brzmi jak prośba przyjaciela, z kolei "Wpuść mnie" to niemalże rozkaz. Zostawmy jednak semantykę na boku, bo teraz, kiedy jestem już po lekturze książki, postanowiłem sięgnąć po jej ekranizacje. W sumie powstały trzy, na Filmwebie znaleźć można jeszcze czwartą, ale chyba produkcja nie doszła do skutku. W każdym razie dziś przypomniałem sobie tę pierwszą, z 2008 roku zrealizowaną przez Szwedów, według autorskiego scenariusza samego autora.

●  "DZIESIĄTA ALEJA" JEST JAK RZEKA BŁOTA - CIĘŻKO JĄ PRZEJŚĆ   ● To, że Mario Puzo wielkim pisarzem był, nie ulega wątpliwości. A przynajmniej ja ich nie mam. To w końcu gość, który dał światu "Ojca Chrzestnego" i "Sycylijczyka". Jednak zaledwie pięć lat przed stworzeniem arcydzieła jakim - w moim przekonaniu - był kultowy "The Godfather", stworzył coś tak kiepskiego, tak dupiatego, że aż ciężko było mi przełknąć, że oba te teksty wyszły z głowy i spod palców tego samego człowieka.

film na podstawie powieści CZARNA DALIA Jamesa Ellroya No dobra, napiszę trochę o "Czarnej Dalii" póki jeszcze coś z niej w mojej głowie zostało. Bo to jeden z tych filmów, który szybko wietrzeje, niczym tanie piwo zostawione przy łóżku na całą noc. W sumie drogie też by zwietrzało, ale "tanie" brzmiało lepiej i dokładniej oddaje film Briana De Palmy będący ekranizacją powieści Jamesa Ellroya. Właściwie "Czarna Dalia" to schyłek De Palmy. Po niej zrobił jeszcze trzy filmy po czym poszedł na emeryturę, wygrzewać dupsko w słońcu Kalifornii. W sumie chłop na to zapracował, a my będziemy go pamiętać z takich wielkich dzieł jak "Człowiek z blizną", "Nietykalni" czy "Życie Carlita". Ale w 2006 roku nakręcił wyjątkowo średni film. Inna rzecz, że i scenariusz Josha Friedmana, który był wtedy jeszcze żółtodziobem nie był najlepszy. Friedman konwertując powieść Ellroya na język kinowy, nie do końca ogarniał co zostawić, co zmienić, a cz...

  "Bez pożegnania" to historia pełna zagadek. Coben lubuje się w rodzinnych dramatach kryminalnych i właśnie za to lubię jego twórczość. Tutaj dostajemy pełen akcji thriller, w którego intrygę uwikłane są dwie rodziny z sąsiedztwa. Millerowie przed laty stracili córkę, a o jej brutalne morderstwo posądzono starszego syna Kleinów. Po tej zbrodni Ken Klein uciekł i choć wciąż jest poszukiwany przez służby, wielu uważa, że nie żyje. Tymczasem na łożu śmierci matka Kena wyznaje swojemu młodszemu synowi Willowi, że jego brat żyje. Ona, podobnie jak cała rodzina Kleinów, uważają, że Kena ktoś wrobił w tamto morderstwo. Wkrótce po śmierci matki, znika dziewczyna Willa - Sheila, a następnie zostaje znaleziona martwa gdzieś w Nowym Meksyku. Will postanawia dowiedzieć się, co robiła tak daleko od Nowego Jorku i czy ma to jakiś związek z jego ukrywającym się bratem. Tymczasem jego śledztwo wzbudza czujność nie tylko FBI, a także nowojorskiego gangstera, który ściąga do pomocy płatnego m...

film powstał na podstawie opowiadania WIOSNA  ze zbioru   SANATORIUM POD KLEPSYDRĄ   Brunona Schulza   Szukając ekranizacji opowiadań Schulza natrafiłem na film dziwny i piękny zarazem. Ja wiem, że przymiotnik "dziwny" pasuje niemalże do każdego teksu Brunona Schulza i większość z nich jest szalenie trudna do przeniesienia na ekran, ale i tak co jakiś czas ktoś podejmuje się tego wyzwania. Rok 2017 roku był pod tym względem wyjątkowy, bo za prozę Schulza zabrały się aż dwie ekipy filmowe. Skutkiem tego powstały dwie krótkometrażówki - animacja "Samotność" oraz poetycki film grozy "Wiosna". I właśnie tę drugą produkcją ostatnio znalazłem i się zachwyciłem.

  "Mroczny zakątek" to przede wszystkim powieść zbyt rozwlekła. Były takie momenty, że czułem się jakbym przechodził przez bagno. Nie na tyle głębokie, aby mnie pochłonęło, ale wystarczająco, aby brnięcie przez było upierdliwe. Flynn zbyt mocno się rozpisuje, często dostaje słowotoków, które niczego nie wnoszą do fabuły, a jedynie nabijają kolejne strony. Z kolei w innych miejscach, a jest ich całkiem sporo dostajemy świetną historię o rodzinnym dramacie biednej amerykańskiej rodziny z przedmieść, z rodzicami zupełnie nienadającymi się na rodziców i dziećmi, którzy właściwie wychowują się same. Ojciec to taki "Piotruś pan" w wersji z butlą gorzały w łapach i skrętem między warami, z kolei matka wycofana, żarta przez permanentną depresję nie potrafi wykaraskać się z długów i poczucia beznadziei. Flynn wyśmienicie sportretowała tę rodzinę, ale jej członkowie mają tyle wad, że naprawdę ciężko jest ich polubić. To dotyczy również głównej bohaterki Libby. W dorosłym życi...

  serial powstał na podstawie powieści SIŁA PERSWAZJI Lee Childa   Po drugim sezonie "Reachera", moje morale nieco spadły, trochę jakbym był w wojsku i odkrył, że mój dowódca to idiota. Wtedy scenarzyści zabrali się za "Elitę zabójców", całkiem niezłą część przygód ex-żandarma, na pewno jedną z brutalniejszych, z ludźmi zrzucanymi z helikoptera na pustynię i z dawną ekipą Reachera z czasów wojska, która ponownie łączy siły... Wtedy jednak scenarzyści za mocno pokombinowali, zbyt daleko odeszli od tekstu źródłowego, którego nie trzeba było poprawiać, ale się uparli i zamiast poprawić to go spaprali, więc ten drugi sezon, w moim odczuciu, był co najwyżej średni. Pamiętam, że pomyślałem wtedy, że to idzie w złym kierunku, że może czekać nas powtórka z "Wiedźmina", gdzie główna showrunnerka okazała się nie dość, że ignorantką, to jeszcze kompletną kretynką z wgranym odgórnie skryptem wciąż aktualnych trendów poprawności politycznej. "Reacher" nie prz...

  ● WĘDRÓWKA PRZEZ ROZPADAJĄCY SIĘ UMYSŁ  ● To zdecydowanie najdziwniejsza rzecz, jaką przeczytałem nie tylko w tym roku, ale w ogóle - w całym swoim życiu. To książka, która wymyka się wszelkim schematom i jest tak popieprzona, że nawet nie pokuszę się o wystawienie jej oceny. "Shy" Maxa Portera to powieść eksperymentalna i uczciwość nakazuje o tym wspomnieć. Głównym bohaterem jest chłopak/młody mężczyzna, który daje nogę z jakiegoś ośrodka dla trudnej młodzieży czy coś w ten deseń, a my towarzyszymy mu w tej ucieczce przez kilka następnych godzin. Chciałoby się powiedzieć, że jest narratorem swojej opowieści, ale w "Shy" ciężko mówić o jakiejkolwiek narracji.