MROCZNE STRONY

    ● ZA KULISAMI WŁADZY - TAM GDZIE ZACZYNA SIĘ BRUDNA GRA  ● W świecie, w którym polityka przypomina produkcję parówek - lepiej nie wiedzieć, jak to wszystko powstaje. Robert Peston w „Sygnaliście” zabiera czytelnika za kulisy brytyjskiego rządu, gdzie manipulacja, ambicja i chciwość mieszają się w niebezpieczną grę o władzę, wpływy i pieniądze. To thriller, który nie goni na złamanie karku, ale krok po kroku odsłania, jak brudne potrafią być ręce tych, którzy pociągają za sznurki.

    ● LITERATURA WPIERDOLU MADE IN JAPAN  ● Youtuber Mieciu Mietczyński w swojej serii „Masochista” uknuł przed laty termin „kino wpierdolu” , odnoszący się do filmów akcji. I w sumie niedaleko trzeba szukać, aby na naszym książkowym poletku odnaleźć literacką odmianę tego gatunku, który - parafrazując Miecia - można określić jako „literaturę wpierdolu” . O co w tym chodzi? O mordobicie, strzelaniny, generalnie dużo akcji, przy mocno sztampowej fabule z obowiązkowym motywem zemsty Właśnie tego oczekujemy, że te wszystkie motywy będą wytarte niczym stare dżinsy w kroku. Mają być strzelaniny, walka wręcz, pościgi i błyskająca stalą biała broń. I właściwie to wszystko daje nam „Trzech zabójców” Kotaro Isaki. Gdy Isaka, tworzył tę powieść, był gościem po trzydziestce, który z pewnością wychował się m.in. na kinie akcji klasy B, ze złotej ery VHS. Czytając „Trzech zabójców” , odniosłem właśnie takie wrażenie - że gość robi ukłon w stronę akcyjniaków z lat 70. i 80., tych mn...

    ● MIĘDZY MROKIEM A CZUŁOŚCIĄ - LINDQVIST I JEGO "POZWÓL MI WEJŚĆ"  ● Rok temu miałem okazję przeczytać  " Życzliwość "  - opowieść o tajemniczym żółtym kontenerze, który zaczął wpływać na małomiasteczkową społeczność, wydobywając z niej wszystko, co najgorsze, sprawiła, że przepadłem, mimo iż było to solidnej wielkości tomiszcze. Jeszcze w trakcie lektury zacząłem szukać innych powieści Lindqvista wydanych w Polsce i bardzo szybko natrafiłem na... bursztynową ścianę. Wydawnictwo Amber przed wieloma laty wydało trzy książki tego szwedzkiego pisarza. Ale wiecie, co się porobiło z Amber... W latach 90. i na początku XXI wieku - wielki wydawniczy gracz, wypuszczający w Polskę dzieła najpopularniejszych światowych autorów - teraz jest cieniem dawnego siebie, spalonym odciskiem na ziemi. Niby coś tam jeszcze wydaje, ale czasy świetności ma dawno za sobą. I tak, Lindqvist w wydaniach Amber nadal jest dostępny, ale tylko z drugiej ręki. Wiedząc, że standard wydawany...

● NIEMY KRZYK THRILLERA BEZOBJAWOWEGO  ● I co ja mam Wam napisać? Że dawno nie trafił w moje ręce tak bardzo bezobjawowy thriller? No, to prawda. Że główna bohaterka w omawianej dziś powieści, to jedna z najmniej interesujących postaci, z jakimi się spotkałem? Niestety, to też się zgadza. A przy tym jest to książka tak potwornie nudna, tak nijaka, że przebrnięcie przez nią wymagało ode mnie naprawdę sporo samozaparcia. Albo może jakiegoś ukrytego pierwiastka masochizmu? No dobra, ale wypadałoby jakoś to moje stanowisko uargumentować. Wyjaśnić Wam, skąd u mnie tak ostra reakcja na "Nowojorski krzyk"  Macieja Kaźmierczaka, zwłaszcza że negatywnych recenzji u mnie jak na lekarstwo.

  ● DONNIE BRASCO ZNAD ODRY  ● Nie wiem, dlaczego, ale w polskiej literaturze kryminalnej zdecydowanie brakuje soczystych, gangsterskich opowieści. Jasne, kiedyś tę dziurę próbował zaszyć Jakub Żulczyk swoim "Ślepnąc od świateł ", Twardoch "Królem ", który później wszystko spieprzył  "Królestwem" , no i Latkowski  "Czarnym styczniem" , ale to wszystko stanowczo zbyt mało, zwłaszcza jeśli zestawimy to z setkami powieści o seryjnych zabójcach, których w rzeczywistości Polska ma niewielu. A jako że sztuka siłą rzeczy naśladuje życie, a swoich gangsterów ma każde większe miasto, dziwi trochę ta gangsterska absencja w rodzimej literaturze popularnej. Owszem jest posucha, ale nie kompletna. Tutaj naprzeciw czytelnikowi złaknionemu mafijnych opowieści wychodzi Tomasz Duszyński - laureat nagrody Wielkiego Kalibru Publiczności za " Glatz. Kraj Pana Boga " (2021) oraz Złotego Pocisku Publiczności za  "Glatz" (2020). W swojej najnowszej...

  Jack Reacher to gość, z którym znam się od blisko dekady i tę znajomość bardzo sobie cenię. Ostatnio zebrałem się chcąc obejrzeć trzeci sezon serialu "Reacher", ale najpierw postanowiłem przypomnieć sobie powieść. Trzecia odsłona serialu Amazona została oparta na siódmym tomie cyklu, czyli na "Sile perswazji" . Tutaj ex-major żandarmerii wojskowej współpracuje z kilkoma agentami DEA i jako przykrywkowiec dostaje się do domu pewnego typa, którego agenci podejrzewają o handel narkotykami. Gość nazywa się Zachary Beck i mieszka w wielkiej hawierze na zadupiu, otoczonym murem i oceanem. DEA chce wyciągnąć z jego łap swoją agentkę, z którą stracili kontakt, z kolei Reacher chce dotrzeć do faceta, którego niedawno widział w wozie należącym do Becka, a którego myślał, że zabił dziesięć lat temu. Stoją więc przed Reacherem dwa zadania: odnaleźć agentkę i poprawić to, co spartaczył dekadę temu. Lee Child, gdy jeszcze nie tworzył z bratem, potrafił zaskakiwać, a jego powie...

  ● BOGOWIE, FARAONOWIE I MAGIA -  OPOWIEŚCI Z STAROŻYTNEGO EGIPTU  ● Choć o starożytnym Egipcie wiemy bardzo wiele, wciąż skrywa on mnóstwo tajemnic, a teorie na temat tego, czym były piramidy i kto pomagał je zbudować, nadal pozostają żywe. Nie ukrywam, że sam jestem zafascynowany tą niezwykle zaawansowaną, wykraczającą poza swój czas cywilizacją. Dla tych, którzy chcą poszerzyć swoją wiedzę o wczesnych dziejach Egiptu, poznać mity o powstaniu bogów i stworzeniu tej niezwykłej krainy, Wydawnictwo Zysk i S-ka przygotowało wydanie książki Rogera Lancelyna Greena "Mity i legendy starożytnego Egiptu" . Wydanie w oryginale pierwszy raz ukazało się w 1967 roku. Sam autor zmarł dwadzieścia lat później, zostawiając po sobie kilka dzieł związanych z mitami i legendami. Zebrał i opracował m.in. opowieści o królu Arturze i rycerzach Okrągłego Stołu, a także mity skandynawskie, greckie oraz historie związane z Robin Hoodem.

● ZBRODNIE, MROK I WOLNE MIASTO BEZ WOLNOŚCI  ● Jestem jednym z tych, których do kryminałów retro specjalnie namawiać nie trzeba. Właściwie cenię je sobie bardziej niż kryminał współczesny, bo wiem, ile pracy musi włożyć autor, by oddać realia epoki i odtworzyć świat, który często mocno różni się od tego dzisiejszego - i to pod wieloma względami. Krzysztof Bochus to pisarz, który mając na koncie (jeśli dobrze policzyłem) osiemnaście powieści, w każdej zahaczał o historię. W jednych tylko zaglądał do przeszłości, w innych urządzał się w niej niczym Jan Długosz na Kanonicznej w Krakowie, Andrzej Strug w warszawskiej Alei Niepodległości czy Dołęga-Mostowicz w Pałacu Rembielińskiego. To zamiłowanie do historii widać u Bochusa na każdym kroku - czego przez lata dawał wyraz nie tylko w swoich książkach, ale też na łamach magazynu „Historia bez tajemnic”. Notabene, kilka miesięcy temu ukazał się zbiór jego artykułów historycznych w wersji książkowej, więc jeśli jesteście ciekawi, odsyłam ...

  ● MIŁOŚĆ, PRZYJAŹŃ I STRACH W CIENIU WOJNY  ● Dawno nie czytałem powieści wojennej, a pisząc „wojennej” - nie wiem czemu - zawsze kojarzy mi się z II wojnę światową. Być może wpływ miały na to rodzinne opowieści, a może miejsca, które odwiedziłem w ostatnich latach związane z polskimi ofiarami niemieckiej okupacji i obozami śmierci, które dziś Niemcy chętnie nazywają „nazistowskimi”. A kim byli ci „naziści”? Ano właśnie - w tej nowej narracji trudno czasem dociec. Może jacyś Polacy, Austriacy czy Żydzi? Niemcy? No, może kilku… Dobra, mocno przerysowuję, ale w tę stronę zmierza pamięć historyczna. Na szczęście w Polsce wciąż się pamięta, a ta pamięć jest przekazywana z pokolenia na pokolenie. W jej utrwalaniu pomaga także literatura popularna. W tej niszy swoje miejsce znalazł amerykański pisarz Alan Hlad, który w 2019 roku zadebiutował powieścią "Długi lot do domu"  - historią miłości w czasach wojennej beznadziei.

● KRYMINAŁ W WERSJI LIGHT I W DUCHU AGATHY CHRISTIE  ● Pewnie każdy miłośnik kryminałów w pewnym momencie trafia na książki Agathy Christie. Babcia Agata produkowała kolejne historie z Poirotem z taką regularnością, z jaką Mróz wypuszcza swoje Chyłki. Sam kiedyś miałem plan, żeby przeczytać wszystkie jej powieści, ale szybko odpuściłem bo było ich po prostu za dużo. Nadal jednak uważam Christie za niekwestionowaną królową gatunku, mistrzynię intryg, która wymyślała swoje fabuły równie sprawnie, jak George R.R. Martin planuje kolejne zgony w „Grze o tron”. Wspominam o niej dlatego, że właśnie trafiłem na autorkę, którą spokojnie można nazwać jej godną następczynią. Nie jest wprawdzie Brytyjką, lecz Amerykanką, ale jej powieść "Morderstwo w Wedgefield Manor" , osadzona na angielskiej prowincji w 1926 roku, wygląda jak żywcem wyjęta ze świata Christie.