MROCZNE STRONY

  Ostatnio sięgnąłem po kolejnego polskiego klasyka wydanego w ramach serii Biblioteka Polska, którą prenumeruję. Następnym w kolejce była powieść "Między ustami a brzegiem pucharu" Marii Rodziewiczówny. To melodramat z 1889 roku opowiadający o pruskim arystokracie Wentzelu Croy-Dülmen, który zakochuje się w pięknej Jadwidze - Polce gdzieś z okolic Poznania. Wentzel wiedzie hulaszczy tryb życia. Liczne kochanki, popijawy, pojedynki na rewolwery i nienawiść do Polaków - tak, w telegraficznym skrócie, można scharakteryzować żywot tego nadętego typa. W pośladki najbardziej uwiera go to, że w połowie jest Polakiem i gdy ktoś mu to wyciągnie, gdy ktoś przypomni mu, że przecież jego matka była Polką, koleś robi się bardzo nerwowy i najczęściej z tego powodu pojedynkuje się. Jadwiga zmienia go jednak, a gdy jeszcze okazuje się, że jest wychowanicą jego babki od strony matki, w Wentzelu zachodzi przemiana i gość odkrywa w sobie uśpionego Polaka...

film na podstawie powieści CZAS ZABIJANIA Johna Grishama Przyszedł i na mnie czas, aby sięgnąć po książki Johna Grishama i zacząłem - bo czemu by nie - od jego debiutu - "Czasu zabijania". A jak książka, to i film. Film widziałem lata temu na Ale Kino. To było w czasach, kiedy stacja nie miała jeszcze plusa w nazwie czyli dawno. I dobra - przyznam się - niewiele mi zostało w pamięci po tym obrazie, a skoro tak, to i z książki mogłem czerpać przyjemność i z ponownego seansu również, bowiem film "Czas zabijania" w reżyserii Joela Schumachera to jeden z tych nielicznych obrazów, które mogę postawił obok literackiego pierwowzoru i powiedzieć: film dorównuje książce. Schumacher stając za kamerą tej produkcji miał już doświadczenie z prozą Grishama, ledwie dwa lata wcześniej, bo w 1994 roku nakręcił "Klienta", zresztą na podstawie scenariusza tego samego gościa - Akivy Goldsmana, można powiedzieć: specjalisty od przenoszenia książek na ekran. "Ja, robot...

  Niestety, nie dałem rady dobrnąć do końca tej powieści. "Stalowy Szczur idzie do wojska" to książka z gatunku tych głupio niedorzecznych, w których nawet głupota nie śmieszy. I o ile "Narodziny Stalowego Szczura" była komedią omyłek całkiem niezłą, o tyle druga odsłona prequelów "Stalowego Szczura" - kultowego dzieła Harry'ego Harrisona, to pomyłka sama w sobie. Zaczynając od fabuły, która nawet nie stara się być odrobinę wiarygodną, a skończywszy na motywacjach głównego bohatera, któremu pretekst do działania wciśnięto na siłę, bo czymś kierować się musiał. Akcja - jest, ale raczej z gatunku tych mało fascynujących, dialogi całkiem niezłe, ale nie da się nimi pociągnąć fabuły, a zwroty akcji durne i mało oryginalne. Ot i durna komedia sci-fi z lat '80, która nie zestarzała się zbyt dobrze. Zamiast bawić, wywołuje co najwyżej grymas politowania. Mój odbiór: nieśmieszna komedia z totalną odklejką. Odpadłem w połowie, chociaż miałem ochotę po pierw...

  ● GDY PRZESZŁOŚĆ PUKA DO DRZWI - MOCNY THRILLER NA ZIMĘ  ● Michał Śmielak to autor, którego książki zacząłem poznawać dopiero w tym roku. Najpierw był „ Regiel ” , czyli poprzednia powieść autora, a chwilę później wypad do Warszawy i z powrotem umilały mi „ Ucichły ptaki, przyszła śmierć ” . Jako że Śmielak jest pisarzem niezwykle płodnym, po zaledwie czterech miesiącach dostaliśmy jego kolejną książkę - thriller „Śnieg przykryje” . To już piętnasta powieść autora. Debiutował ledwie cztery lata temu, w 2021 roku, „Znachorem” … Ale, że co? Że Dołęga-Mostowicz? Nie, to inny "Znachor". „Znachor” Śmielaka to rasowy thriller, niestety dziś trudno dostępny w papierze. Po cichu liczę, że kiedy licencja Wydawnictwa Initium wygaśnie, Skarpa Warszawska przejmie pierwsze tytuły autora i wyda je pod własnym szyldem.

  ● MROK, DEKADENCJA I RÓWNIA POCHYŁA  ● Już od jakiegoś czasu przymierzałem się do książek Jamesa Ellroya. Lata temu widziałem "Tajemnice Los Angeles" czyli jedną z ekranizacji jego powieści i muszę przyznać, że ten film sprawił, że zakochałem się w czarnym kryminale. Ale wiecie jak to jest: między myślą: "muszę to przeczytać" do realizacji tej myśli, czasami droga jest długa i wyboista. A czasami nawet nie zaprowadzi nas do celu, bo okazuje się, że w tak zwanym "międzyczasie", na środku tej drogi wyrósł już las i - takiego wała - dalej nie pojedziesz.

  ● MAGIA, BÓL I DORASTANIE W ŚWIECIE BEZ EMPATII  ● Grady Hendrix to jeden z tych nielicznych autorów, których książki biorę w ciemno. Zdążyłem go poznać jako twórcę z ogromną wyobraźnią i talentem, który potrafi zaskakiwać, czerpie z popkulturowego źródełka i tworzy wciągające historie. Dlatego, gdy we wrześniu dowiedziałem się, że Wydawnictwo Zysk i S-ka planuje wydać najnowszą powieść jednego z moich ulubionych autorów, nie miałem wątpliwości, że muszę to przeczytać. „Czarownictwo dla zbłąkanych dziewcząt” to opowieść o czterech młodych dziewczynach: Fern, Holly, Rose i Zinnii. Poznają się latem 1970 roku w ośrodku Wellwood House - przytułku dla „upadłych” dziewcząt gdzieś na Florydzie. Wszystkie są w ciąży, bo to miejsce dla ciężarnych nieletnich. Wszystkie też zostały zesłane tam przez swoje rodziny, bo przecież ciąża przed ślubem to wstyd i hańba dla całej familii.

  ● Q WYCHODZI Z CIENIA. BONDOWSKIE UNIWERSUM MA NOWEGO BOHATERA  ● Gdy miałem dziesięć, może jedenaście lat, dopadła mnie bondomania. Zaraził mnie nią mój ówczesny najlepszy kumpel, a że wychowywaliśmy się w czasach telewizji i wypożyczalni VHS, to właśnie za ich pośrednictwem odbywały się nasze pierwsze seanse. Był rok 1997 albo 1998, a TVN i Polsat na przemian serwowały raz w tygodniu kolejną część Bonda z Connerym, Moorem, Lazembym czy Daltonem.  "GoldenEye" dorwałem za parę złotych, gdy osiedlowa wypożyczalnia kaset plajtowała. Po "Świat to za mało" leciałem do Beverly Hills Video w dniu premiery.  Z książek jednak przeczytałem tylko "Doktora No", w pierwszym polskim wydaniu, wykopanym w lokalnej bibliotece. Wciąż jednak mam ochotę nadrobić tę literacką zaległość, bo bondomania wciąż mnie trzyma. Fajnie, że Prime Video wrzuciło wszystkie części na swoją platformę,  choć i tu korpokretyni musieli pokazać, że zamiast rozumu mają wgrany algorytm poprawno...

  ● ZEGARKI, TRUP I KOBIECA INTUICJA - MAŁGORZATA ROGALA W FORMIE  ● Małgorzata Rogala to niekwestionowana dama polskiego kryminału. Ma na swoim koncie ponad dwadzieścia powieści oraz kilka opowiadań. Po tym, jak Autorka przeszła z Czwartej Strony do Skarpy Warszawskiej, nowy wydawca postanowił wznowić cykl z Celiną Stefańską, dając mu zupełnie nowy layout. „Niezbity dowód”, czyli ostatni tom, ukazał się latem tego roku i wtedy stało się jasne, że kwestią czasu jest, zanim Autorka odda w nasze ręce kolejną część. I tak też się stało. Mamy październik i warszawska prywatna detektyw powraca w „Perle Czasu”.

    ● ZA KULISAMI WŁADZY - TAM GDZIE ZACZYNA SIĘ BRUDNA GRA  ● W świecie, w którym polityka przypomina produkcję parówek - lepiej nie wiedzieć, jak to wszystko powstaje. Robert Peston w „Sygnaliście” zabiera czytelnika za kulisy brytyjskiego rządu, gdzie manipulacja, ambicja i chciwość mieszają się w niebezpieczną grę o władzę, wpływy i pieniądze. To thriller, który nie goni na złamanie karku, ale krok po kroku odsłania, jak brudne potrafią być ręce tych, którzy pociągają za sznurki.

    ● LITERATURA WPIERDOLU MADE IN JAPAN  ● Youtuber Mieciu Mietczyński w swojej serii „Masochista” uknuł przed laty termin „kino wpierdolu” , odnoszący się do filmów akcji. I w sumie niedaleko trzeba szukać, aby na naszym książkowym poletku odnaleźć literacką odmianę tego gatunku, który - parafrazując Miecia - można określić jako „literaturę wpierdolu” . O co w tym chodzi? O mordobicie, strzelaniny, generalnie dużo akcji, przy mocno sztampowej fabule z obowiązkowym motywem zemsty Właśnie tego oczekujemy, że te wszystkie motywy będą wytarte niczym stare dżinsy w kroku. Mają być strzelaniny, walka wręcz, pościgi i błyskająca stalą biała broń. I właściwie to wszystko daje nam „Trzech zabójców” Kotaro Isaki. Gdy Isaka, tworzył tę powieść, był gościem po trzydziestce, który z pewnością wychował się m.in. na kinie akcji klasy B, ze złotej ery VHS. Czytając „Trzech zabójców” , odniosłem właśnie takie wrażenie - że gość robi ukłon w stronę akcyjniaków z lat 70. i 80., tych mn...