MROCZNE STRONY

  ● JEDNA WRONA, DWA ŚWIATY I CHŁOPAK, KTÓRY CHCIAŁ ZNIKNĄĆ  ● Gdy dziewczyny z Wydawnictwa Zysk i S-ka podesłały mi listę nadchodzących premier, w pierwszej chwili ominąłem powieść Barzaka. Pomyślałem, że "Jedna wrona smutek wróży" jest zbyt mocno young adult jak na mój gust. Potem jednak poświęciłem chwilę na dokładniejsze przeczytanie opisu i przyszło mi do głowy, że kto jak kto, ale Zysk nie wydaje byle czego w twardej oprawie, więc powiedziałem: okej, sprawdźmy to!

Czy "Koniec warty" to rozczarowanie? I tak, i nie.  Znam twórczość Stephena Kinga na tyle dobrze, żeby wiedzieć, że facet ma problemy z finiszowaniem - jego zakończenia często są od czapy, sprawiają wrażenie pisanych na siłę, bez pomysłu na wiarygodną i zgrabną puentę. Spodziewałem się więc, że i tu będzie podobnie. Miałem jednak nadzieję, że trylogia z Billem Hodgesem będzie wyjątkiem, że to nie będzie kolejna "Mroczna Wieża" czy "Ostatnia misja Gwendy ". I wiecie co? Ch***a tam - King idzie według tego samego schematu. Dokładnie tego samego, co czyni  "Koniec warty" opowieść wtórną i niezaskakującą. Jasne, "Pan Mercedes" i "Znalezione nie kradzione " też nie serwowały żadnych wybitnych twistów, ale broniły się ciekawym spojrzeniem Kinga na literackich antybohaterów. "Koniec warty" to po prostu odgrzany kotlet, któremu już dawno minął termin przydatności do spożycia.

film na podstawie powieści PLANETA MAŁP Pierre Boulle Są takie filmy, które zostają w naszych głowach na dłużej i przez lata tworzymy sobie wizję superfilmu, wręcz arcydzieła. Będąc nastolatkami, na pewno mieliście taką playlistę, która z biegiem czasu obrosła mchem sentymentu. Niekiedy ponowny seans po wielu, wielu latach weryfikuje tę listę. W moim przypadku tak było z "Wioską przeklętych" Carpentera, a ostatnio wystawiłem na próbę kolejny film -  "Planetę Małp"  w reżyserii Franklina J. Schaffnera z 1968 roku.

  Do Grishama przymierzałem się już od co najmniej kilku lat, ale zawsze coś innego wpadało mi w ręce i odkładałem spotkanie z nim na później. W końcu jednak zdecydowałem się sięgnąć po jego debiutancką powieść "Czas zabijania" z 1989 roku, w której autor uchwycił Amerykę w pigułce. Mamy tu zarówno rasizm pod postacią nienawistnych ćwoków z Ku Klux Klanu, brutalną i bezsensowną przemoc wobec dziecka, jak i system sprawiedliwości, który pomaga uniknąć kary. No i jest też nieugięty prawnik-idealista, wierzący, że ojciec ma prawo do zemsty za krzywdy córki.

  ● LAS, KTÓRY PAMIĘTA ZBRODNIE  ● Mała wioska w sercu Bieszczad, otoczona dzikimi lasami. W tle – słowiańskie mity i legendy, a na pierwszym planie seria brutalnych… bardzo brutalnych morderstw. Witajcie w Rosochatem – miejscu zapomnianym przez świat, gdzie niewielka społeczność musi zmierzyć się z prawdziwym potworem w ludzkiej skórze. Choć Michał Śmielak ma na swoim koncie już kilkanaście powieści, trafiłem na niego dopiero teraz – przy okazji premiery jego najnowszej książki, "Regiel" . I wiecie co? To moje literackie odkrycie roku. Serio – dawno nie czułem tej euforii, która pojawia się, gdy trafiam na autora potrafiącego mocno chwycić mnie za frak i wciągnąć w swój świat. Ale tak, wiecie, wciągnąć bez reszty, na maksa. "Regiel" to właśnie taka powieść: mocno angażująca, z bardzo ciekawą fabułą, świetnie napisanymi bohaterami i scenerią rodem z serialu "Wataha" . W tej historii znajdziecie i zbrodnię, i tajemnice, i bezwzględną deweloperkę, która w...

● MIŁOŚĆ, OBŁĘD I RYSUNKI - THRILLER INNY NIŻ WSZYSTKIE  ● Zdradzę Wam teraz trochę blogowej kuchni. Kilka lat temu skontaktowałem się z pewną firmą marketingową, która zajmuje się obsługą różnych wydawnictw. Wtedy sprawa dotyczyła jakiejś książki Krzysztofa Kotowskiego. Ostatecznie z tej współpracy nic nie wyszło, ale mój mail został na liście tej firmy i od czasu do czasu dostaję od niej różne propozycje. Najczęściej zupełnie od czapy: jakieś gówna o samorozwoju, jakieś romansidła... Książki, którymi nigdy się nie zajmowałem i którymi raczej zajmować się nie będę, no chyba że po urazie mózgu.

● MELODIA TRAUM I SEKRETÓW  ● Agata Kunderman zadebiutowała w 2023 roku powieścią "Wróżda" . Patrząc na opinie czytelników i średnią ocenę, jaką zdobył ten tytuł, trudno nie uznać tego debiutu za udany. Do tej pory jednak nie miałem okazji zetknąć się z twórczością autorki. "Dźwięki " to moje pierwsze spotkanie — i jak zawsze w takich przypadkach, trzymam się złotej zasady Jacka Reachera: „licz na najlepsze, szykuj się na najgorsze”. Szybko jednak okazało się, że mam przed sobą mocny, mroczny i nieźle napisany thriller psychologiczny z wyrazistą bohaterką i tajemnicami, które głośno domagają się odkrycia.

film na podstawie powieści 1984 Georga Orwella okładka książki, wyd. Zysk i S-ka, 2024 Gdybym miał wskazać – tak na szybko – jedną z najważniejszych powieści XX wieku, od razu wymieniłbym "1984" Georga Orwella . Czy to najbardziej wybitna powieść zeszłego stulecia? No nie, bez przesady. Ale na pewno taka, która niesie wyraźne przesłanie, przestrogę – szczególnie istotną w momencie, kiedy powstawała, czyli w 1949 roku, a która nadal nie straciła na aktualności. Trzydzieści pięć lat później, dokładnie w roku, w którym rozgrywa się akcja dzieła Orwella, pewien mało znany reżyser dostał 5,5 miliona funtów, aby zrealizować trzecią ekranizację "1984" . Michael Radford został zarówno scenarzystą, jak i reżyserem tej produkcji. Twórca wówczas raczej nieznany, zdecydował się obsadzić w roli głównej równie mało rozpoznawalnego Johna Hurta.

film na podstawie powieści KOSMICZNE WAMPIRY Colina Wilsona okładka książki, wyd. IX,2024 Pewnie wszyscy kojarzycie Tobe’ego Hoopera jako twórcę jednego z najbardziej kultowych horrorów w historii kina. W 1974 roku nakręcił "Teksańską masakrę piłą mechaniczną" – film, który mocno wpisał się do kanonu popkultury. Natomiast jedenaście lat później zrealizował takie gówno, że aż dziw bierze, iż wyszło to spod ręki tego samego człowieka, który stworzył Leatherface’a. "Siła witalna" – bo to o ten film mi chodzi – to ekranizacja powieści Colina Wilsona "Kosmiczne wampiry" . Książka nie wzbudziła we mnie większych zachwytów, ot, jeszcze jedna historia, którą szybko się zapomina. Ale film... Filmu tak łatwo zapomnieć się nie da. Gdybym chciał być złośliwy – a chcę! 😜 – napisałbym, że "Siła witalna" to erotyk sci-fi z efektami specjalnymi zrealizowanymi na Atari i Commodore przez dziecko Eda Wooda i maglownicy. Łooo matko elektryczna, to jest takie to...

Mam pewien problem z tą książką. Z jednej strony nie jestem przesadnym fanem dramatów – czy może szerzej: scenariuszy w formie drukowanej. Bo dramat to przecież nic innego jak scenariusz, a w wykonaniu Wyspiańskiego bardzo ubogi, bez zagłębiania się w opisy scen. Z drugiej jednak strony rozumiem i doceniam przekaz historii zawartej w "Weselu" . Ogarniam ideę i zamysł, które natchnęły autora, że napisał swoje dzieło ku pokrzepieniu serc (jak zwykło się mówić o twórczości Mickiewicza). Kontekst historyczny – z dzisiejszej perspektywy – jest tu szalenie istotny, ale to i tak nie zmieniło moich mieszanych uczuć względem tej opowieści.